جنگ کره

در فاصله سال‌هاى (۱۹۵۰ - ۱۹۵۳م.) میان دو کره جنگى به وقوع پیوست. نیروهاى کره شمالى به‌منظور یگانگى دوباره کشور در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰م. به خاک کره جنوبى یورش بردند.... 

 در فاصله سال‌هاى (۱۹۵۰ - ۱۹۵۳م.) میان دو کره جنگى به وقوع پیوست. نیروهاى کره شمالى به‌منظور یگانگى دوباره کشور در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰م. به خاک کره جنوبى یورش بردند. در همان روز زیر فشار آمریکا و در غیاب شوروى قطعنامه‌اى از سوى شوراى امنیت سازمان ملل متحد صادر شد که طى آن خواستار متوقف شدن جنگ و پس‌نشینى کره شمالى به شمال مدار ۳۸ درجه شد.

به‌دنبال این مصوبه در ۲۷ ژوئن شوراى امنیت آمریکا و پانزده کشور عضو سازمان ملل متحد به پاسخ‌گویى حمله کره شمالى نیروى لشکرى خود را به آن سرزمین گسیل داشتند. فرماندهى این نیروها را ژنرال داگلاس مک آرتور (Douglas Mac Arthur) به‌عهده داشت. در نخستین روزهاى جنگ سئول پایتخت کره جنوبى به‌دست شمالى‌ها سقوط کرد و نیروهاى کره جنوبى و آمریکا به اطراف شهر پوسان (Pusan) در انتهاى جنوب خاورى شبه جزیره پس رانده شدند. نیروهاى آمریکایى که شکست کره جنوبى را نزدیک مى‌دیدند کرانه‌هاى کره را محاصره کرده و بخش‌هاى صنعتى و مسکونى کره شمالى را بمباران کردند. به‌تدریج بر میزان نیروهاى آمریکایى افزوده شد تا اینکه در روز ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۰م. نیروهاى آمریکایى با یک یورش برق‌آسا شهر سئول را بازپس گرفتند و دیگر متحدان نیز کمونیست‌ها را ناگزیر به عقب‌نشینى کردند و در روز ۱۰ اکتبر ۱۹۵۰ شهر پیونگ یانگ پایتخت کره شمالى را به تصرف خود درآوردند. در ۱۶ اکتبر نیروهاى کره جنوبى زمانى که به مرز منچورى رسیدند اندکى به پیروزى نهایى کره جنوبى نمانده بود که ناگهان کشور چین به‌عنوان دفاع از منچورى به سود کره شمالى وارد میدان جنگ شد و در ماه نوامبر ۱۹۵۰ ضربات سنگینى بر نیروهاى آمریکایى وارد آورد. نیروهاى متحدان ناگزیر به عقب‌نشینى شدند و بار دیگر شهر سئول در دسامبر ۱۹۵۰ به دست نیروهاى کره شمالى و چینى افتاد. و سپس با پادتک حمله متقابل نیروهاى آمریکایى در بیست و هفتم آوریل ۱۹۵۱ بار دیگر سئول به دست آمریکایى‌ها افتاد.

به‌دنبال آخرین یورش تعرضى کمونیست‌ها در ۱۶ مه ۱۹۵۱ سئول به تصرف کره شمالى در آمد، ولى دوباره با حمله نهایى نیروهاى سازمان ملل متحد سئول بازپس گرفته شد.

از ژوئن ۱۹۵۱ کوشش براى گفتگو درباره آتش‌بس میان دو کره آغاز و سرانجام در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ پیمان آتش‌بس جنگ کره امضاء شد و دو کره همچنان جدا از یکدیگر ماندند. بر پایه قرارداد آتش‌بس، که از یک سو توسط کره شمالى و چین و از سوى دیگر از طرف نیروهاى متحدان به‌ویژه آمریکا امضاء شد خط آتش‌بس و منطقه غیرنظامى اندکى بالاتر از مدار ۳۸ درجه تعیین شد و نیز کمیسیونى متشکل از افسران ارتش دو سوى متخاصم جهت نظارت بر آتش‌بس به‌وجود آمد که مقر آنها در دهکده پان‌مون‌جوم (Panmunjom) قرار داشت.

در این جنگ میزان تلفات نیروهاى سازمان ملل و کره جنوبى به ۷۴۰۰۰ کشته (۵۴،۲۴۶ آمریکایی) و ۲۵۰،۰۰۰ زخمى (۱۰۳،۲۸۴آمریکایی) و ۸۳ هزار (اکثراً آمریکایی) مفقودالاثر و اسیر رسید. شمار کشته‌شدگان و زخمیان چینى ۹۰۰،۰۰۰ تن و کره شمالى ۵۲۰،۰۰۰ نفر بوده است. در ضمن حدود ۴۰۰،۰۰۰ غیرنظامى نیز در این جنگ کشته و قریب سه میلیون نفر از اهالى کره بى‌خانمان شدند. خرابى‌ها و خسارات و تلفات فراوانى به بار آمد و بسیارى از تأسیسات صنعتى و شهرها در جنگ ویران شدند.