بانک توسعه آسیایی

بانک توسعه آسیایی (به انگلیسی: Asian Development Bank) در ۲۲ آگوست سال ۱۹۶۶ به‌منظور توسعه اقتصاد کشورهای آسیایی بنا شده‌است. ....... 

 بانک توسعه آسیایی (به انگلیسی: Asian Development Bank) در ۲۲ آگوست سال ۱۹۶۶ به‌منظور توسعه اقتصاد کشورهای آسیایی بنا شده‌است. این بانک که تحت نام UNESCAP یعنی کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای کشورهای آسیائی و شرق دور فعالیت دارد، در آغاز ۳۱ عضو داشت. فعلاً دارای ۶۷ عضو است. از جمله ۴۸ عضو از داخل آسیا و اقیانوس آرام و ۱۹ اعضای آن خارج کشورهای آسیائی می‌باشند. این بانک متعلق به بانک جهانی است. در حال حاضر بزرگترین سهم داران آن ژاپن و ایالات متحده امریکا با سهم ۵۵۲٬۵۱۲ می‌باشند. بزرگترین سهم در این بانک ۱۲٬۷۵۶ درصد می‌باشد

.

تاریخچه[ویرایش]

تفکر ایجاد این بانک بار اول در ۱۹۶۲ ظهور نمود. زیرا درآن ایام کشورهای آسیائی از همکاری بانک جهانی در محدوده بهره می بردند. در ۲۲ اگوست ۱۹۶۶ این بانک رسماً اغاز بکار نمود. ژاپن جایگاه سهم دار دایمی را اختیار نمود. درسال ۱۹۷۲ ژاپن دارای سهم ۱۷۳٫۷ میلیون دلار (۲۲٫۶ درصد از جمع سرمایه) وایالات متحده امریکا داری سهم به ارزش ۱۲۲٫۶ میلیون (۵۹٫۶ درصد از مجموعه سرمایه) را داشتن. ایالات متحده امریکا ۱٫۶میلیون را در بخش مخصوص این بانک تخصیص داد.

• پس از تاسیس بانک، کشورهای چون مالزی اندونزی فلپینتایلند کره ی جنوبی اخذ قرضه نمودند. این کشورها ازسال۱۹۶۷-۱۹۷۲ از مجموع سرمایه بانک ۷۸٫۸ درصد سرمایه را قرض نمودند. ژاپن بیشترین مفاد یعنی ۴۱٫۶۷رانصیب خود کرد. درسال ۱۹۶۸ بانک صد میلیون را در بخش زراعت تخصیص داد. از سال ۱۹۶۶-۱۹۷۲ «ناکشی وطنه بی» رئیس این بانک بود.

باازدیاد مفاد، ژاپن توانست سهم خود را بیشتر نماید. ژاپن درسال۱۹۷۲ ۳۰٫۴ ٪ سهام درسال۱۹۸۱ ۳۵٫۵٪ سهام در سال۱۹۶۸ ۴۱٫۹٪ سهام در بانک را سهیم گردید. در سال‌های ۱۹۷۳-۱۹۸۶ ۴۵٫۱ ٪ کشورهای اروپائی و۱۲٫۹٪ امریکا از مجموع ۲۹٫۴ ٪سرمایه را سهیم بودند. در سال ۱۹۹۳ ژاپن ۵۰ ٪ سهم را گرفت. و ژاپن محور اصلی این بانک گردید. از مجموعه ۳۰٫۴ درصد سرمایه بانک،اروپا ۳۹٫۸۵٪ و امریکا ۱۱٫۷ درصد سهم را دارا بودند.

سازمان[ویرایش]

این بانک دارای شورا هیت مدیره رئیس و معاون می‌باشد. هر کشور عضو دارای یک نماینده در بانک است. رئیس معمولاً ژاپنی است چون ژاپن بزرگترین سهام دار اند. این بانک دارای ۲۴۰۰ کارمند است که اکثر کارمندان این بانک فلیپینی هستند. این بانک دارای ۶ تاسیسات در شهرهای مانده لویانک، مانیلا؛ مترو و فلپین است. البته در هرکشور عضو یک نمایندگی دارد.

پروژه‌های بزرگ[ویرایش]

این بانک از بدو تاسیس پروژه‌های زیادی را بنا نموده‌است. می‌توانیم از چند پروژه بزرگ آن نام ببریم.

• . پروژه راه آهن حیرتان افغانستان
• . سرمایه گزاری دانشگاه ایالتی اوتار
• . پروژها اضطراری و حمایت از حادثات زلزله و سونامی (آب خیزی دریا) در اندونزی
• . برنامه مکونگ
• . استراتژیک مشارکت بخش خصوصی برای کاهش فقر شهری در فیلیپین
• . ارزیابی و تدارک عبور خط لوله گاز از افغانستان که قبلاً از طرف کمپانی یونوکال پیشنهادشده بود.
• . تخصیص ۱٫۲میلیارد دلار از بحران قریب‌الوقوع در پاکستان و پروژه‌های تولید برق به آن عده از کشورهایی که نیاز مبرم به انرژی برق دارند.
• . پروژه راه آهن درمنطقه کوهستانی غرب هویئی و نواحی شمال شرقی شهر چونگ کینگ کشور چین
• . تخصیص کوچک به منظور حمایت از آن عده کمپانی‌های که ارتباط با دولت دارند. که پاکستان و هند در زمره آن ا ند.

اعضا[ویرایش]

ژاپن و امریکا از بزرگ ترین سهامداران این بانک می‌باشند درسال ۲۰۰۷ هر یک از دو کشور در بانک ۱۵٫۵۷ ٪سهم داشتند. این بانک درسال ۲۰۰۷ دارای ۶۷ عضو بود. تایوان نیز از سهامداراناین بانک بودو پس ازآن متعلق به کشورچین گردید. سرمایه هر دو به سهم واحد تبدیل گشت که بدین صورت کشورچین نیز حایز سهم بیشتری گردید.

اثربخشی این بانک در منطقه[ویرایش]

پس از تاسیس این بانک کشورهای منطقه پیشنهادهایی درمورد اصول قرضه تقدیم نمودند. بانک قرضه‌های خویش را زیاده در امورات عام المنفعه بکار می‌برد. چنانکه ۱ بیلیون دلار را بمنظورکار و توسعه تجارت در ویتنام تخصیص داده‌است. کمک به سیل زدگان پاکستان، بهبود جاده در بوتان، پروژهآب آشامیدنی در مناطق روستائی کم بودجه، حفاظت از دریاچه تونله بمنظورتلاش از حفاظت ذخایرماهیان و کار ماهی گیری. و ساختن راه بیمارستان معابد و بازاردر کمبوج. حمایت از جاده چای بین چین و لاهو، تجدید حیات اموزشی و ارتقا سویه اموزش در بنگلادش، وساختن پل مدرسه وکودکستان. به همین ترتیب صدهاپروژه کوچک ازقبیل چاپ کتاب درسی، تغیر رشته اضطراری، ساختمان برگشت بهتر به خانه، توسعه اموزش کامپیوتر، کمک به خانواده‌های فقیر، و غیره بمنظور رفاه بشری بنا نهاده‌است